13 Şubat 2016 – 01:20 Kimsin bilmiyorum, güldüğün birkaç fotoğrafını gördüm sadece. Nasıl birisin bilmiyorum, ağır başlıymışın, neşeliymişin ve genelde mutluymuşun. Orada, duruyorsun kilometrelerce uzakta, belki de uyudun şu an, benim kim olduğumu merak ederek. Yarın ne olacağı hakkında hiçbir fikrim yok, ben ne diyeceğim, … // Devamını oku
8 Şubat 2016 – 02:27 Tanrım! Beni affet, sana inanmayı o kadar çok istiyorum ki. Bir anlığına bile olsa, senin var olmadığından o kadar emin olabiliyorum ki. En çok da varlığına ihtiyacım olduğu anlar hoşuma gitmiyor, insanın acizliğinin son noktası, köprüden önceki son şarampol. Cennet … // Devamını oku
21 Ocak 2016 – 01:20 İnsanların hayatında, eminim her birininkinde, ne yapacağını bilmediği zamanlar oluyordur. Hiçbir yerden, hiç bir gelişme olmamasıyla beraber, herhangi bir yönü belirten sabitleri de yoktur. Bu bir kadın olabilir, aile de, işleri de. Bu dönem, öyle bir dönem ki, en çok … // Devamını oku
29 Aralık 2015, 05:15 Bu kaçıncı gece uykusuz kaldığım, daha ne kadar bir şeylerin olmasını bekleyeceğim. En son ne zaman güzel bir haber aldığımı hatırlamazken, kaç kere daha insanlara durduk yerde bir mutluluğun hediye edilmesini izleyeceğim. Yerimde o kadar çok saydım ki, tam olarak nerede … // Devamını oku
14 Aralık 2015 – 02:50 İzlemediğimiz filmlerin repliklerini kullanarak anlatmaya çalıştık kendimizi. Yalanların içinde en çok inanabildiğimizi doğru kabul ettik kendimiz için. Hep, her yazdığımız doğru sandık, bir sonraki yazdığımız onu yalan çıkarana kadar. Tanımadığımız kadınların, uydurabildiğimiz yönlerine aşık olduk, doğrusunu öğrenene kadar. Her gece, … // Devamını oku
24 Kasım 2015 – 01:16 Büyük bir ev istemiyorum, son model araba da. Cebim para ile dolu olsun da istemiyorum. Günlerce sadece sigara parasıyla yaşayabilirim. Tek istediğim içimde hiçbir kötülük olmasın. Mutlu olabileyim, tüm acılarıma, tüm pişmanlıklarıma rağmen… Bu aralar en çok geçmiş sıkıştırıyor beni. … // Devamını oku
4 Kasım 2015 – 02:03 İlk defa bu kadar uzun süredir yazmıyorum, yazamıyorum. İlk defa bu kadar kayboldum. Sorumsuzum, çıkmayan sokaklardan, yaşanamayanlardan, sahip olamadıklarımdan. İlk defa bu kadar çok umursamıyorum her şeyi. İlk defa erteleyebiliyorum oluşan her bir hissimi ve son olarak ilk defa bu … // Devamını oku
11 Eylül 2015 – 02:07 Yazılacak her bir kelime, terkedilmiş harflerden oluşacaksa, yazmanın gerekliliğini kendime nasıl açıklayabilirim? Yazacak kimse de kalmadıktan sonra, daha nereye kadar yazabilirim? En önemlisi de, daha önce yazdıklarımın, yaşadıklarımla beraber kaybolduğunun farkında olmam, hatta bu defterin başında bile eksik sayfaların var … // Devamını oku
