8 Nisan 2015 – Gece 22 Yüzlerine bile bakmıyorum, hatırlamamak için. Yanlarından geçerken nefes bile almıyorum sanki, varlığım bu ortamda bulunmuş olmasın diye. Kendimi sahildeki kayalıklarda tek başına oturup bira içen kişi — gibi hissediyorum. Sanki biri arkamdan seslenecekmiş gibi “işte o!” diye. Gün içinde … // Devamını oku
6 Nisan 2015 – Gece 20 Nereden nereye? Daha dün gibi, bir kadının karşımda konuşurken gözlerinin içi gülmesi ya da başka bir kadının omzumda uyurken birden uyanıp “Ben sana aşık oldum.” diyerek daha sıkı sarılması. Dün kadar yakın, bir o kadar da uzak. Zor muydu … // Devamını oku
4 Nisan 2015 – Gece 18 Kimse fark etmeyince yaşananları, ben de azaltıyorum bendeki değerlerini. Ucuz bir şekilde karşılaştırılınca karşı taraflarla, insanın kendisi de afallıyor. Sadece ilişkilerimde değil, dostluklarımda da böyle. Sevgiliye gösterilmeyen değer, dostluklarda da var oluyor başka bir şekilde. Kimseye kötü biz söz … // Devamını oku
3 Nisan 2015 – Gece 17 İlk gece eğitimi, hava buz gibi, ilginç bir karanlık. Zor geçiyor, bazı derinlerimde gizlenenlerim de. Sanki geçmişimdeki her bir anı, önce kendi bireyselliğinde şu an var oluyor ve zamanla kaybolan bir ışık kaynağı gibi yok oluyor. Tüm yönlerimi fark … // Devamını oku
2 Nisan 2015 – Gece 16 Bir insan kendi öz oğlunun geçmişini, geleceğini, şimdisini mahvedip, en vurdum duymaz, en pişkin haliyle daha nasıl berbat edebilir hayatını? İnsanlar hiç mi farkına varamıyor durumun. Askerim, askerdeyim, belki de psikolojik olarak zor günler geçiriyorum, annem ağlamamak içi telefonu … // Devamını oku
1 Nisan 2015 – Gece 15 Unutmak, farkındasızlık mı? Yoksa bir şeylerin yok olması mı? Her zaman orada duran varlıkların, farkına varmamaya başladığın zaman unutmuş mu oluyorsun? Benliğinde anı olarak barındırdığın bilgileri unuttuğun zaman, uzay-zamanda o anlar da tamamen yok olmuş mu oluyor? Bütün bunlardan … // Devamını oku
