28 Mart 2019; 00:32 Madem iyi hissediyoruz, madem uyuyamıyoruz nazı notlar alalım. İlk mesajını 3 Aralık 2017’de atmış. Görüşmeye de 24 Mart 2019’da başlamışız. Peynir görmek bile istemiyor seviyesinde değil ama sevmiyor. Bibersiz yeşil zeytin. 06.07 doğumlu. Peki neden? Buraya çok güzel şeyler yazabilirim. Konuşurken … // Devamını oku
3 Mart 2019. 22:45 Daha başka şekillerde söylenebilirdi hisler, başka cümlelerle anlatılabilirdi düşünceler. Mükemmel yakalanamazdı belki ama daha iyisi denenebilirdi. Böyle olmak zorunda değildi denebilir ama demek ki zorunda olduğu için böyle her şey. Yaşananları, söylenenleri unutamazsın, değiştiremezsin. Sınırsızca pişman olma hakkın var sadece. Dibe … // Devamını oku
24 Şubat 2019, 23:10 – Çizim yapma, yazı yazma. Borç batağına doğru ilerle, kimseye anlatma bir şey. Minimum çalış, maksimum eğlen. Kimseye nasılsın diye bile sorma, aşık olma, ilgilenme. Konuşma, oyun oyna, dinleme bile. Nereye kadar gidecek bu böyle İsmail? – Ne var kardeşim, 2 … // Devamını oku
6 Şubat 2019, 22:42 Yalnızlığı bana bırak, idare ederim ben. Sessizliği, zorluğu, bocalamayı. En güzel türküler, savaş zamanında söylenir. Güzel hikayeler hep yalnızken yazılmıştır. Boşlukta bir şey üretemezsin, var olmakta bile zorlanırsın. Pişmeye başladığın zaman, belki yanabilirsin. Her şeyi sonuna kadar açma, akar gidersin sonra. … // Devamını oku
26 Ocak 2019, 15:53 Sessiz bir gün, sessiz bir ay, sessiz bir yıl. Uzun süreli sessizlikler, her zaman büyük bir hareketin sesi gibidir. Konuşmaların yabancı dilde, bakışmaların boş, anlaşmaların da davalık olur hep. Yönün belli değildir ama bir yerlere akıyorsundur. Düşüncelerin geçmişi de, geleceği de … // Devamını oku
13.01.2019, 21:07 En son çocukluğumda bir kereliğine yemiştim kelle. Onun da artık nasıl bir şey olduğunu hatırlamıyordum. Ofisin sıradan günlerinde olduğu gibi bugün de, öğle vaktinin gelmesini ve internetten hamburger sipariş etmeyi planlıyordum. Öğle vakti gelmişti, hazırdım ama gayrıihtiyari bir şekilde yan odaya bağırdım. “Aç … // Devamını oku
11 Ocak 2019, 22:24 Franz Kafka, “Biraz daha uyusam bu olanlardan kurtulabilir miyim?” derken, Nietzsche, “Uyuyarak geçmez. Kalkın! Konuşmamız gerek.” demiş. Bir diğer konuda da Simone De Beauvoir “Bir intihar olayı okuyunca, insana buz gibi ter döktüren şey, pencerenin demirlerinde asılı duran narin ceset … // Devamını oku
31 Aralık 2018, 23:08 Yıl sonu. Toplamak, toparlanmak lazım. Umut, en karanlıkta bile aydınlatır en azından bir yerleri. En büyük günah, sarhoş olmak değil, sarhoş olup da anlatmamak. Allah Allah da, kullar yavşak. Kesinliği bilemem ama her şeyi anlamasından çok emin olabilirim. Sadece dışına çıktığında … // Devamını oku
21 Aralık 2018, 22:21 Keşke anlatabilsem. Ne kadar ağır olduğunu, nasıl zorlandığımı. Biraz anlatabilsem de, hafiflese. Gülebilsem biraz, kaçabilsem. Hayatımın neresinden tutsam avucumda küller. Uzaklara gidebilsem, çok uzaklara. Başka şehirlere, belki hiç tanımadığım insanlara. Sussam, bir daha hiçbir şeyi bir kimseye anlatmasam. Yaşananların zamanında içinde … // Devamını oku
6 Aralık 2018, 22:11 Boşuna… Konuşmak boşuna, anlatmak, dinlemek. Aynı yatakta sabah beraber uyanmak boşuna. Her şeyi ilk ona anlatmak istemek boşuna. Yanında ağlamak, saatlerce izlemek. Güvenmek. İnanmak. Hepsi boşuna. Bir tek sevmek gerçekti, artık o da boşuna. En baştan başla, kendini anlat, onu tanımaya … // Devamını oku
2 Aralık 2018, 23:20 Dün öğlen saatlerinde son bir defa daha nefes alamadı dedem ve öldü. ALS hastalığı tüketti ciğerini ve sürekli “keşke bir kereliğine rahatça bir nefes alabilsem” dedi günlerce. Tabutunun başında cenaze namazının kılınmasını beklerken hastalığında ki çökmüş hallerini hatırlayamadım. Çocukluğumda bize her … // Devamını oku
27 Kasım 2018, 22:15 “Evimde ölmek istiyorum” demiş. Bundan 7 yıl kadar önceydi. Ailemiz başına gelecek sıkıntılardan habersiz çiğ bir dönemdeyken. Önce dayımlara, sonra da dedemlere gitmek üzere yola çıktık. Babam, annem ve iki kız kardeşim. Dayımlara ulaştığımızda annem, başına kötü bir şey gelme ihtimali … // Devamını oku