23 Kasım 2016, 22:58 Senin bir çaren var artık benim gibi değilsin. Bakma üzüldüğüme benimkisi geçmişte ki çaresiz günlerimizden kalan bir esinti sadece. Beraberdik bir yere kadar, bunun bile sonu geldi. Anlıyorum seni ama emin ol ben aynısını yapmazdım. Hiç olmadı bir köşesinde, kıyısında tutabilirdim … // Devamını oku
18.11.2016, 22:56 Zamanı ve yeri bilinmeyen bir varoluşta okuyacaksın bu yazıyı. Belki daha çok yalnız olacaksın şu anımdan. Belki de daha az. Ne olursa olsun biraz hüzün barındıracaksın yine içinde. Umarım vazgeçmeyeceksin, umarım bozmayacaksın anlaştıklarımızı. Belki daha fazla yanlış yapmış olacaksın ama biliyorum kötülük yapmamış … // Devamını oku
3 Kasım 2016; 22:00 Bugün, ilk defa kendimi doğrularım için karşımdaki bir insanı terk ettim. İlk defa acımadım. İlk defa karşı tarafı düşünmeden doğru olanı yaptım. Bu kadar da güçlü değilmişim ben… Neden bu kadar kötü hissediyorum ve üzülüyorum ki. Arkasında durabilecek miyim bu günkü … // Devamını oku
2 Kasım 2016, 23:59 Kendimi daha çok tanıyabilip, daha çok anlatmak isterdim. Umursamazlıklarımı, akışına bırakabildiklerimi… Belki o zaman birileri anlayabilirdi, sevebilirdi beni. Her şeyim yanlış, çünkü anlatamıyorum. Nasıl sevdiğimi anlatamıyorum, nasıl üzülmediğimi anlatamıyorum. Benim için önemli olmadığını anlatamıyorum. Kırıldığımı, kötü hissettiğimi ama senin için yuttuğumu … // Devamını oku
30 Ekim Pazar 2016, 23:30 Hadi, her şeyi sıfırlayalım! Unutuyum tüm yaşadıklarımı, yer çekimi artık etkilemesin içimdeki ağırlıkları. Bırak değilmişim gibi davranmayı, hiç öğrenmemiş olayım hatta. Hadi paralel evrendeki benliğimde uyanayım şu an! Ve sen gerçek ol. Hangisinde gerçek olacaksan, ben onda var olayım. Hadi, … // Devamını oku
29 Şubat 2016 – 22:58 Aslında, herkes yalnız ölmek ister. Duvarımda kocaman bir azrail var! Aslında, kimse yalnız ölemez. En büyük azrailimiz her zaman yanı başımızda. “Sevmediğim ne kadar meziyet varsa, hepsi sende toplanmış.” Ölümünde oğlunun elini tutmak ne kadar acı. Bunlara rağmen mutluluk, başlı … // Devamını oku
