24 Kasım 2015 – 01:16 Büyük bir ev istemiyorum, son model araba da. Cebim para ile dolu olsun da istemiyorum. Günlerce sadece sigara parasıyla yaşayabilirim. Tek istediğim içimde hiçbir kötülük olmasın. Mutlu olabileyim, tüm acılarıma, tüm pişmanlıklarıma rağmen… Bu aralar en çok geçmiş sıkıştırıyor beni. … // Devamını oku
4 Kasım 2015 – 02:03 İlk defa bu kadar uzun süredir yazmıyorum, yazamıyorum. İlk defa bu kadar kayboldum. Sorumsuzum, çıkmayan sokaklardan, yaşanamayanlardan, sahip olamadıklarımdan. İlk defa bu kadar çok umursamıyorum her şeyi. İlk defa erteleyebiliyorum oluşan her bir hissimi ve son olarak ilk defa bu … // Devamını oku
11 Eylül 2015 – 02:07 Yazılacak her bir kelime, terkedilmiş harflerden oluşacaksa, yazmanın gerekliliğini kendime nasıl açıklayabilirim? Yazacak kimse de kalmadıktan sonra, daha nereye kadar yazabilirim? En önemlisi de, daha önce yazdıklarımın, yaşadıklarımla beraber kaybolduğunun farkında olmam, hatta bu defterin başında bile eksik sayfaların var … // Devamını oku
4 Eylül 2015 – 171. Gece (Son Gece) Neler yaşadığımı ben bile unutmuşken kim bilebilir ki? Yaşadıklarımdan öte, yaşadıklarımın kendime kattıklarının farkındayım. Gerçekten bambaşka biriyim artık. Pürüzlerinden kurtulmuş, daha da genişlemiş. Hayatımın büyük dönemi daha kapanıyor. Bu gece, bu defterle birlikte. Bir daha açılmamak üzere… … // Devamını oku
27 Ağustos 2015 – 163. Gece Zaman bir acelesinin olmadığının farkına varsa ve yavaşlasa… Ve ben onu görsem ilk defa, zamanın durduğunu zannettiğim bir anda. Sadece “merhaba” diyebilmem üç yılımı alsa mesela. Gözlerine bakabilecek kadar alışmam sekiz yıl sürse, on yedinci yılımızda ellerine dokunabilsem ilk … // Devamını oku
20 Ağustos 2015 – 156. Gece Varlığım sürünüyor, toz olmuşum, her bir yerdeyim sanki. Eskimişlerime, eskiteceklerime bulaşmışım. Belki daha özgürüm, belki de yok oldum… Kokuyorum, şu ankinden çok, yaşanmışlık kokuyorum. Babam gibi, annem kadar masum… Tekilliklerim kaybolmuş, “senemiyorum”. Hayatımda ilk defa kesin ve kalıcı bir … // Devamını oku
12 Ağustos 2015 – 148. Gece Ne kadar da bağımsız var olmuş zaman ve biz bu zamanlarda ne kadar da yalnızmışız. Geçmiş, gelecek bir anda yok oluverseymiş de, kurtulsaymışız bu bitmek bilmeyen düşünce akışından. Yüz kırk sekiz gündür bir şeyler düşünüyorum, bir şeyleri hayalini kuruyorum … // Devamını oku
27 Temmuz 2015 – 132. Gece İyi şeyler hiçbir zaman var olmaz, kendiliğinden’i bırak, bizim uğraşmamızla bile olmazlar. Bize, sadece, iyi yönünden bakabilmek düşer. Bazı olaylar vardır ki, iyi yönünden bile bakamazsın. Kafanda tekrar kurduğunda bile iyi bir sonuca ulaşamazsın. Bazı yerlerde de iyilik o … // Devamını oku
23 Temmuz 2015 – 128. Gece İçimdeki boşluğu doldurmaya çalışmayı bırakıp, kelimelerin altını doldurmaya başladığım zaman kazanmaya başladım kendi içimde. Bir bir yok edebiliyorum boşluklarımı. Kim kimdi, neredeydim karıştırmaya başladım. Kiminleydim bilmiyorum, hatırlayamıyorum yüzlerini. Burada her bir gün kendi başına imparatorluk, ayrıştırmam gerekiyor birbirinden. Geçmişimde … // Devamını oku
15 Temmuz 2015 – Gece 120 Bazı geceler diğerlerinden daha yalnız hissettiriyor, bazıları daha mutlu, bazıları daha dolu. Düşünceler her ortamda bulsa da beni, bazılarını ben bulamıyorum artık. Bir çok yönde ilerlemek imkansız. Bazı şeyleri seçmemem, bazı şeylerin bana verebileceklerinden vazgeçmem gerekiyor. Kendime bakıyorum da, … // Devamını oku
10 Temmuz 2015 – 115. Gece Düşmüşlüklerim ve düşkünlüklerim var benim. Dün’ü hatırlamıyorum ama dünümü çok iyi biliyorum. Tam bir sarılınılacak adamım aslında! Hayatımda daha bir kişi bile gerisine dönüp bakmış değil, belki de daha çok erken. Benim dönüp bakmam için de artık çok geç. … // Devamını oku
1 Temmuz 2015 – 106. Gece Hayat, her bir bilinmeyeniyle bile sabit bu gece. Meğerse bir tek “alo” dememle bile ağayacak bir dayım varmış mesela, dün gece öğrendim. Meğerse bilinenden daha da yalnızmışım her seferinde. Bilinen her şeyi hem yanlış biliyorum, hem de yanlış bildiriyorum. … // Devamını oku