OYNADIM / Half Life 2

Half Life 3 gelecek diyorlar, uzun zamandır diyorlar ama bu sefer geliyor gibi…

Oyun sektörü son yıllarda bizim gibi eskilerden kalan insanlar için hiç de iyi bir yere gitmiyor. Çabuk sıkılıyoruz, oynayamıyoruz. Güncel oyunları açıyorum bazen, uzun uzun diyaloglar, her şey çok daha hızlı ama yavaş geliyor. Onlarca tuş, onlarca harf. Bilinmesi gereken bir sürü detay. Bir yerden sonra patlayacak gibi oluyorum. Alışamadığımızdan mı, yoksa gerçekten mi bir sorun var anlayamıyorum. Bu aralar Cyberpunk 2077 oynuyorum mesela, telefonunu çıkar onu ara. Haritada bir yere git, onunla konuş, onu dinle, arada bir silahla çatış. Bitirmek için acı çekiyorum, çünkü 4060 bilgisayar aldım ve grafikleri hoşuma gidiyor

Ama,

Half Life öyle mi? Şiir gibi. Half Life 3 dedikoduları çıktıktan sonra, her şeyi bir kenara bırakıp oyuna tekrar döndüm. Aynı zamanda 20. yıl güncellemesi yayınladır, ona da bakmak istedim. Kısa bir ara verip, masaüstümde satın alıp kurduğum oyunların ekran görüntüsünü aşağıya bırakıyorum. Half Life 2 dendiği an hepsi bir kenara beklediler, oyunu baştan başlayıp bitirene kadar beklediler. Çünkü, yıllar sonra bile hala o kadar güzel bir oyun Half Life 2.

Haksızlık olmasın, Age of Empires 2, Starcraft 2, Rise of Nations da öyledir. Küçük bir not.

Oyunu bilmeyenler için, Half Life 1, bir tesiste gerçekleşen Black Mesa olaylarını anlatıyor. Hiç oynamamışlar için kesinle oynanmalıdır fakat günümüzde biraz, azıcık ucundan eskimeye başlamıştır. İkinci oyun öyle değil daha, Source motoru nasıl bir oyun motoruysa artık, ondaki fiziği, rahatlığı devamında hiçbir oyunda göremedim daha. Zaten Valve oyun dünyasında bir devrim yapmadan oyun çıkarmıyor. Half Life 2’nin olayı da, fizik motoru. Oyunda herhangi bir şeyin ağırlığı olabileceğini bu oyuna gördük biz. 2004 yılında hem de.

Ayrıca, oyunda açık harita yok, seçmeli diyaloglar yok, harita açma tuşu, atını çağırma tuşu yok. Oyun düz oyun, sadece ilerliyorsun ve ateş ediyorsun ama hikayesi, atmosferi, yaşattıkları unutulmuyor. Çocukken oynarken, daire testere bıçağını yerçekimi silahıyla ilk alıp attığım zamanı hiç unutmadım. Yıllar sonra hala aynı şekilde hissettiriyor. Ateşler ateşe benzemiyor, karakterler kare kare, grafikler eskidi ama oyun. Olması gereken oyun. Bir araba seansı var mesela, günlerce gidiyor gibisin ama sıkmıyor, yormuyor. Haritada hiçbir yere gidemiyorsun aslında ama özgür hissediyorsun.

Hikayesini, detaylarını her yerde görmüşünüzdür ama yıllar sonra oynadıktan sonra ben sadece ne kadar oyun olduğunu, ne fazlası eksiğiyle tamamen eğlence amaçlı olduğunu, sektörün bu çizgisinden hiç çıkmaması gerektiğini tekrar tekrar söylemek istiyorum. Şimdikilerin grafiği harika, hikayeleri inanılmaz detaylı da olsa Valve yıllar önce bize bu kadar basit bir formülü sunarak, yıllar sonra bile inanılmaz hissettirdi. Tren sahneleri, G-man, Yerçekimi silahı, her bir detayı harika ve akılda kalıcı.

Oynadım, bitirdim. İyi ki de tekrar oynadım, Alyx çıkmış devamında muhtemelen onu da harika yapmıştır Valve. Yine yeni bir devrim yaparak VR sektörüne hayat verdi. Half Life 3’te de yeni bir şeyi önümüze sunacağı için insanlar bu kadar heyecanlanıyor. Şimdi önümde 2006 yılında çıkan Episode 1 ve 2007 yılında çıkan Episode 2 var. Oynamaya kıyamıyorum çünkü biliyorum süreleri kısa ve daha öne ikisini de hiç oynamadım.

Bir zamanlar oyunlar yapılırdı, her biri harikaydı ve günlerce oynardık, tekrar oynardık. Biz büyüdük, oyun sektörü de büyüdü ama vizyonlar, eğlence hiç büyümedi gibi geliyor.

Bu oyunu bir kere daha oynayacağım, Half Life 2 RTX Remix Project çıktığında. Çıkış tarihi hala kesinleşmedi, videolarını izliyoruz denk geldikçe, harika görünüyor.