Ben asla sevişmeyin demiyorum, biraz daha az sesli sevişin n’olur!

05.04.2020, 01:22

İnsanlar bu kadar çok konuşabilmeyi nasıl başarabiliyor acaba. Üst komşum mesela, saat gece, yarın pazar olduğu için işe gitmeyeceğim ama normalde bu saatte uyuyor olmam gerekiyor. Üst komşum ise her gece bu saatlerde bağırarak bir şeyler anlatıyor birine ya da sevişiyor. Onu da sesli yapıyorlar.

Nasıl bu kadar sesli bir hayat yaşamalarını geçtim. Çünkü bir yıldan fazla süredir tamamen sessizce yaşadığım bu evde hayatı hatırlatıyor bana.

Fakat nasıl bulabiliyorsun bir insana karşı bu kadar çok kurulabilecek cümleleri. Bazen birileri arıyor beni, halimi sormak için, sohbet etmek için. Nasıl da umutlanarak arıyor belki, ama bir insana aşık değilsen ne konuşabilirsin ki onunla. Ne yaptığın beni ilgilendirmiyor mesela ya da ne durumda olduğun. Yaşıyorsun işte bir şekilde. Ellerini tutup mutlu olabilme ihtimalim yokken, ne zaman sarılabileceğimizin bir önemi yok iken, hele de sevişemiyorsak, niye arıyorsun beni arkadaşım.

Canı sıkılmış da sesimi duymak istemiş. Senin canın, benim canım değil ki. Anlamıyor musun, aşık değilim sana, canınla alakalı hiç bir planım yok bu hayatta.

Adam gecenin 1’inde bile bu kadar çok şey anlatabiliyorsa, sevişirlerken çığlıklarından uyuyamadığım kadını gerçekten çok demek ki. Belki de öyle, bilemezsin.