A B C

21 Aralık 2018, 22:21

Keşke anlatabilsem. Ne kadar ağır olduğunu, nasıl zorlandığımı. Biraz anlatabilsem de, hafiflese. Gülebilsem biraz, kaçabilsem. Hayatımın neresinden tutsam avucumda küller. Uzaklara gidebilsem, çok uzaklara. Başka şehirlere, belki hiç tanımadığım insanlara. Sussam, bir daha hiçbir şeyi bir kimseye anlatmasam. Yaşananların zamanında içinde olabilsem. Dünü hatırlayıp depresyona girmesem, geleceği düşünüp kaygılanmasam.

Nefretin yol alması için aşka izin vermen gerekiyor önce. Hiç düşünmemekten öte un ufak parçalamak gerekiyor. Yüzleri, söylenenleri, dokunuşları bile harflerine ayırmak gerekiyor. Hiç olmasaydı keşke demek çaresizlik.

Bildiğimde de aptaldın, farkında olmadan aptal öleceksin.

Hangi birini düzeltiyim ki ben. Her yanlışımızın bedelini ödemek zorunda mıyız? Tek bir kişi bir kereliğine bile idare edemez mi bizi? Hayaller mi imkansız, gerçekler mi yoksun?

Yoksun.

Fazlaca kişiyi sen sandım.

Zaten yok, bir de sen yoksun.