Don Herold güzel şeyler söyleyebilen bir insan aslında.

05.09.2018, 23:53

Önce ismin, inanılmaz bir iğrenme. Sonrasında yaşadıklarımız, ne büyük cahillik!

Sen ve ailen, gördüğüm en karaktersiz, tartışmasız en kötü, fazlaca ucuz insanlarsınız. Açabileceğim yeni sayfaları denemek istemediğim bu gece, iğreniyorum. Seninle yaşadığım her bir an’dan iğreniyorum.

Boşanıyorum. Daha ne söylenebilir ki. Neyi bıraktın ki bu süreçte. Eğer içimizdekileri söylemezsem hiç mi var olmazlar. Düşüncelerim, kelimelerle seslendirilmese yok mudurlar aslında. Başka erkekler, acı çektirmeler hem de bilerek, maddiyatı sömürmeler. Nasıl da görememişim gözümün önünde olanı.

3 ay boyunca süründürmeler, terslemeler, umursamamalar. Karşında kıvranan bir insanı görüp, seninle konuşmaya çalışan, düzeltmeye çalışan bir insanı görüp, nasıl da kıydın ona bir anda. Senin için oncasını yapmışken.

Kalbin taşlaşmış, ellerin el, gözlerin göz değil artık.

Binlercesini daha kandırabilirsin artık ama asla kendini kandıramayacaksın bir daha.

Sen benden önce kendini kandırdın. Benden önce kendine yalan söyledin. Ben senden kurtulabilirim ama sen kendinden asla kurtulamayacaksın.

O kadar kötü bir insansın ki, sana hissettiklerimin yanlış olduğu fark etmek ve tamamen unutmak kolay oldu.

Umarım bu dediklerimin hepsini, tek tek kendin yaşayarak anlarsın. Sen yok oldun, ben ise yeniden doğdum.

Her şeyi sil baştan…

Daha güzelini, daha iyisini yaşamak için. Daha umutlu ve mutlu. Ben. Yeniden.

Sen varken yazamadım, dinleyemedim, izleyemedim. Şimdi özgürüm, hem de farkındalıkla. İnanılmaz bir hafiflik, inanılmaz bir rahatlık

Bunlar da hayatım boyunca, senin duyamayacağın ama benim son kez senin için söylediklerim.

Sen de kendine tutsak bir özgürsün artık.

İçimdekileri attım, her bir gün seni daha fazla sileceğim.

Kendimi, sadece kendimi yaşayacağım. İkinci yeniler gibi, fazlasıyla estetik.

Birikmişlerimle yaşamayı öğrendim artık.

Yeni sayfalar yok, yeni günler var.

Daha umutlu, daha mutlu.