Ucuz Roman

16 Şubat 2018, 00:14 (Kayseri)

“Her şeyi bırak, şu an buraya yazmayı bile.” demişim en son. Ne kadar da uzun süre geçmiş ben yazmayalı. Belki de artık yalnız değilim diye düşündüm, belki de artık mutlu olduğuma karar vermiştim.

Düne kadar, bir gecede anlıyorsun işte her şeyi.

Sevgisizlik, saygısızlık, anlaşılmamak, değersizleşme, gereksizleşme…

Üzülmek, daralmak…

Yalnız kalmak.

Belki de eskisi gibi olmayacak artık. Belki aldığım en büyük, yanlış kararlardan birisi bu.

Ben bu haldeyim ama onun ya umurunda değil, ya da onun için fark etmiyor.

Kendimi pencereden bırakır bir şekilde hayal ettiğimde ne kadar da çok rahatlıyorum.

İçimde kalanlar büyüyor ve ben küçük kalıyorum altlarında. Kendime saygımı, ona güvenimi kaybediyorum. Çığlıklarımın hepsine rest çekiliyor, ben daha da küçülüyorum.

Alışılmışın dışında beklenirken, klişelerde ve materyalizmde boğuluyorum. Hiçbir şey istemediğinin, tek başına yaptığının farkına varılmadan beyaz eşyalara teşekkür bekleniyor.

Ya umurunda değil, ya da onun için fark etmiyor.