Here we go again.

1 Temmuz 2015 – 106. Gece

Hayat, her bir bilinmeyeniyle bile sabit bu gece. Meğerse bir tek “alo” dememle bile ağayacak bir dayım varmış mesela, dün gece öğrendim. Meğerse bilinenden daha da yalnızmışım her seferinde.

Bilinen her şeyi hem yanlış biliyorum, hem de yanlış bildiriyorum. Bir daha istemiyorum. Tek ve net olmalı.

Eskiden bu kadar çok sigara içmezdim, sabahları uyanır uyanmaz hiç içmezdim. Hep başka şeylerle dolduruyorum. Oysa ki sıfıra çok yaklaştım.

Onların içerimdeki yerleri de güzel artık, bırakıyorum kalsınlar. Geriye sadece doğru düzgün anlatmak kalsın.

Yalanlar tükensin ki, gerçekler başlayabilsin.