Töbest

22 Haziran 2015 – Gece 97

Seni allahlar kadar özledim. Allah’ın bunu merak edip, anlamak için yarattığı allahın allahları kadar, allahın allahlar kadar özlemesi seviyesinde özledim. Herkes gitti, her şey bitti ama yine de sen kaldın sadece.

Bugün çok kötü bir gün, her şey kötü. Her şey kötü olacakmış gibi. Bir daha kimse olmayacakmış, ben artık beni kaybediyormuşum gibi.

Gereksiz insanlar, boş laflar, karaktersizlikle. Kararlarımda, fikirlerimde ne kadar da haklıyım.

Bugüne kadar ağlamadım, şu an tek isteğim ağlamak. Sanırım şu an yapabileceğimi zannettiğim tek şey ağlamak.

Biraz daha mutluluğu öğrenmem gerek, onsuz da olsa öğrenmem gerek.