Yazıcıyla çakışıyor.

12 Haziran 2015 – Gece 87

Bu vücut yetmiyor bana, daha iyisi lazım. Bu duygularım! Onları da alın, gereksiz, fazla. Yoruyorlar beni, hem de hiçbir şeyin yoramadığı gibi. Kalbim, bileklerim, değiştirin hepsini.

Aptal bir insanın ruhunu verin bana, elbet mutlu olmak kolay olacaktır.

Aslında bu gece yazmak gelmiyor içimden, yazamadıklarım, daha doğrusu yazmak istemediklerim var içimde. Belki farkında değilim ama bazı şeyleri çok özlüyorum, istemeye istemeye.

Yapabileceğim bir şey yok, hayata sıfırdan başlamak için sadece seksen dört gün kaldı. Temiz kokmak için de…

Umarım ben çıktığımda, içimdeki bazı düşüncelerle birlikte, dışarıdaki gelişmeler de güzellikleriyle, birbiriyle çakışır.