Sessizlik

27 Nisan 2015 – Gece 41

Dinle! İleride bu yazıyı okurken bile bu sessizliği duy. Yalnızım, ben burada, ailem ise benden uzaklarda. Sıfırladım her şeyi, bu sefer kendime de yalan söylemiyorum. Kaybolmuş gibi her şey, bozulmamak için çabalıyorum sadece. Fazla zaman harcamam gerekiyor kendime, geleceğime dönebilmek için. Yoruluyorum, sıkılıyorum insanlardan. An geliyor geçmeyecekmiş, hiç bitmeyecekmiş gibi hissettiriyor. Alışamadım, sevemedim bu yeni yeri, insanları.

İyi ki geride bir sevgiliyi bırakmadım, dayanamazdım berabersizlik ile geçen zamanlara.

Olmayanı bile bu kadar sevebiliyorken, olabileceği bekliyorum, merak ediyorum.

Zor, çok zor geçiyor.

Özledim sadece…