Azalarak bitmeyenler.

14 Nisan 2015 – Gece 28

Acı veren bir hayalin mutluluğu, istenilerek seçilmiş bir hissizleşme mi? Yoksa insan bilerek kendine zarar verme isteği mi? Bazı hayallerin, istemediğim bazı hayallerin, istenmeyen mutluluklar verdiği bir anda buluyorum kendimi. Zamanla azaldığını hissetmenin mutluluğu, diğer durumu ezip geçiyor her seferinde. Daha yaşım yirmi iki ve ben — — — —, —- her seferinde daha çoğundayım.

Ama yetmiyor, eksiklikleri dolduramıyorum, sanırsam buradan çıktığımda gerçek ve son, ilk defa olduğunu hissettirecek güçte — — — —.

Daha unutulacaklar, nefreti azaltılacaklar var, ama biliyorum… başaracağım