Onun öyle olmayacak şekilde onunlaymış gibi beni sevmesi saçmalığı.

26 Mart 2015- Gece 9

Öylesine bir yazı. Öylesine bir yerde, öylesine yazılmış. Öylesine bir durum içindeyken, öylesine kıyafetlerle. Öylesine geçerken zaman, öylesine bir şeyleri bekliyorum.

Yazıyorum, gerçekten yazmasam ağlarım. Düşünecek çok vaktim oluyor, düşünecek daha çok şeyim. Her şeyi en baştan yaşıyorum, geleceği en baştan planlıyorum.

Bir an iyi, bir an kötü, hayat gibi. Kendimi daha çok tanıyorum artık aynalara, başkalarının dediklerine hiç bakmadan. Dışarıdan kendimi izliyor, halime bazen üzülüyorum, bazen de burada olup, dışarıdaki aldatan, yalan söyleyen insanlardan uzak olduğum için seviniyorum.

Emine’yi özlüyorum galiba, bazen kendimi, çıktıktan sonra onunla hayal ediyorum. Bazen de Ezgi kadar güzel, iyi bir insanın beni Emine gibi sevdiğini, bazen de Ezgi’nin bu süreçte değiştiğini hayal ediyorum. Bazen yeni birini hayal ediyorum, diğer geçmişimden bağımsız, düşünceleri sevgim kadar net, benim sevebileceğim kadar seven, benim kadar birini.

Müzikleri, fotoğrafları özledim, fotoğraflarını özledim. Fotoğraf çekmek istiyorum, oyun oynamak istiyorum. Düzenli bir hayatım, bundan öte düzenli bir hayallerim olsun istiyorum.

İnancım geri gelemeyecek şekilde uzaklarda, sevebileceğim kadınlar da. Bir gün ne kadar da uzunmuş, ne kadar da çok şey sığdırılabilirmiş. Ne kadar da haklıymışım insanları sevmemek de.

Bir gün kurtulacağım, — — — —.

Her şey daha da güzel olacak.