Aslında bir konu var.

5 Şubat 2017, 19:55

Uzun süre oldu yazmayalı. Ayrıca hayatımda ilk defa kurşun kalemle yazıyorum. Çünkü bu sefer kimselerin ileride bunu okumayacağına inanmak istiyorum. Yeni başlangıçlara, bir şeyin bittiği zannedilen sonlara inanmıyorum artık. Zaman en büyük hapishane, hiçbir şey doğrusal değil ve her şey yolunda gitmez, gitmeyecek.

Zamandaki yerimi belirleyebilmek için küçük bir toparlama yapmam gerekli. Bursa’dayım, bir otel odasında yaşıyorum. Bugün pazar, işe gitmedim ama işin durumundan nefret ediyorum. Evden para bekliyorlar, borçlarım var ama cebimde sadece iki yüz lira kadar para var. Adını hatırlayamadığım kadınlar haricinde Nisan gitti, hem de onu aldattığımı düşünerek. Sanırsam aylarca daha sözlükten gelecek iki tane mesajı beklemeliydim. Ali gitti, evlenmek onun etrafındaki herkesi boşlaması için önemli bir sebepmiş. Halimi, hatırımı merak eden kimse yok ailemden başka. Gelecekle alakalı ne olacağını hiç bilmiyorum.

Bir de…

İlk defa bir kadınla beraber oldum. Beni sevdiğini söyleyen bir kadınla. Çirkin bir kadınla. Her ne kadar ben onu kendime göre biri diye düşünmesem de hiçbir şey yapmadan devam ediyorum sevişmeye. Sanki şimdiden biliyormuşum gibi biteceğini.

Kötü hissediyorum. Hayatımın bu kadar karmaşıklaşmasından. Bu kadar yalnız kalmaktan memnun değilim.

Bunu yazışımdan bile anlıyorsundur her şeyi ne kadar boşladığımı, umursamadığımı.

Ama nedense kendimi her zamankinden daha güçlü hissediyorum, daha sağlam.

İnsan her şeye alışabiliyor demek ki.

Kendi geleceğimi çok fazla merak etmeye başladım. Kendimle alakalı ne yapabilirim fazlaca düşünmeye başladım.

Hiç bu kadar yalnız kalmamıştım. İşin ilginç tarafı bunun beni üzmüyor oluşu.

Anlatabildim mi bilmiyorum ama hayatımdaki herkes gitti. Aslında sıfırlamak için mükemmel bir ortam ama yeni başlangıçlara inanmıyorum artık.

Gereksiz yere her şeyin güzel olacağına inanıyorum. En çok düşünmek yoruyor insanı. Belki de düşünmemek için yazıyorum zaten.

İnsanlar da mı böyle başarıyor acaba. Birisini üzdüğünde bile umursamayarak. Ben çok mu üzüyorum insanları acaba.

Umursamamayı bırak, bilmiyorum bile…

Düşün artık ne durumda olduğumu.