Boş ver şimdi kolumdaki dövmeleri…

29 Şubat 2016 – 22:58

Aslında, herkes yalnız ölmek ister. Duvarımda kocaman bir azrail var!

Aslında, kimse yalnız ölemez. En büyük azrailimiz her zaman yanı başımızda.

“Sevmediğim ne kadar meziyet varsa, hepsi sende toplanmış.” Ölümünde oğlunun elini tutmak ne kadar acı.

Bunlara rağmen mutluluk, başlı başına deliliğime övgü. Ben miydim o koca yalancı, adım başı hata yapan. Kendini bilmez ve mutsuz.

Söylediklerinizin hepsi doğru, sadece sizdeki ben için. Aslında bundandır, hepsi bireyselliğinde birer yalan. Tanıyamadığınız her bir noktayı, gördüklerinizle doldurdunuz kendiniz için. Boşunalığa gerek yok, kalakaldığım yerde ben böylece iyiyim.

Hatalarımla yaşamak, sizinle yaşamaktan kolay. Kabul ediyorum beceremedim. Bu sefer hata sizde.

Bozuk bir insan değilim, sadece yanlış yerde, yanlış kişilerdeyim.

“Sevmediğim ne kadar meziyet varsa, hepsi sende toplanmış.” Teşekkür ederim baba. Oysa ben sadece iyi bir insan olmak istiyorum. Boş ver şimdi kolumdaki dövmeleri…