Geleceğini hayal ederken, yarını da yaşamak zorundasın.

26 Ekim 2018, 11:27

Mutlu edebilen korkular da varmış mesela. Seninle geçirdiğim koca bir günün sonunda, taşınacağım, hayatımı paylaşacağım insanla, senin gibi eğlenemezsem korkusu.

Sonlarına doğru her şeyin daha da karmaşıklaşması beklenirken, eklerden bile sıyrılıp sadeleşiyor sözcükler, düşünceler. Daha çok bilmen gerekiyorken, adımsız kalıyorsun önündeki yollara karşı, söyleyebileceğin cümlelerden bile uzaklaşıyorsun. Bildiklerin aynı zamanda ne kadar fazlaca bilmediğini de fark ettiriyor sana.

Hayat, zaten okuduğun bir kitaba, farklı sayfalardan başlamak sadece. İhtimallerin dışına zaten çıkamıyorsun. Geleceğini hayal ederken, yarını da yaşamak zorundasın. Olsun, istediklerin, olmayanlarla beraber paket dahilinde. Yanında olsun istediklerin, keşke hiç olmasa dediklerinle beraber geliyor.

Evren mükemmeliyeti geneline yayıyor ve an’lardaki olumsuzlukların bunu bozduğunu zannediyorsun.

Bekleyeceksin, hayatın boyunca hayal kuracaksın, her biri gerçekleşecek ama bunu fark etmeyecek, değer vermeyecek kadar nankörsün.

Sen kapalı havaları sevmezsin. Ben kapalı severim, sen güneşli. Ne güzel, havadan dolayı mutsuz olacağımız bir gün dahi olmayacak…