Olsun

29.11.2016, 21:44

Hiçbir şey sıfırın icadı kadar bitirmemişti söyleyemediklerimizi. Kelimelere dökemediğimiz hislerin bildirilmesi kadar zordu daha öncesi. Sıfırlamak için gereken hesapsızlığa her zaman hesapladıklarımızla ulaşmak istedik.

Oysa ki sıfırlamanın kendisi kocaman bir hiçlik olması gerekiyordu. Düşünmeden, planlamadan. Hiçliğin ortasında en fazla bir “sıfır” kadar var olabilirsin.

Bir “sıfır” kadar var olmak istiyorum ben. Anlamlandırılamayan her şeyi açıklayan ama bir o kadar da yokluk.

Yıllar sonra ilk defa bu gece ölmedim. “Nisan” aylarında yağan yağmurlar gibiyim, temizliyorum sokakları, insanları, düşüncelerimi.

Hiçbir şeyin sebebini bilemezken, yeni bir başlangıcıma sebep arıyorum. Tek bir kez adımı fısıldadığını duymak için, tek başına kalınmış bir odada karanlıkların beni ele geçirmesine izin veriyorum.

Oysa ki ne oda benim, ne de ben odanın içindeyim. Ait olmadığım bir yatakta uyuyorum yine bu gece.

Olsun,

İlk defa bu gece ölmedim,

Çünkü beni öldüren sen ol istedim!